به نقل از «فارس»

خانم معلم جوانی که پرچمدار آموزش‌های آنلاین شد/ به عشق بچه‌های محله محرومم کار می‌کنم+فیلم

تاریخ انتشار: ۲۴ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۲۰۷۷۸

به گزارش خبرگزاری فارس از بندرعباس، سیما شاه‌زری معلمی ۲۹ ساله و متولد بندرعباس است که با همت دلسوزانه‌ای توانسته در زمینه آموزش آنلاین و کمک به دانش آموزان کم بضاعت، راه زندگی بسیاری از آنان را تغییر داده و با روش‌های متنوع و مختلف، آنان را به ادامه تحصیل دلگرم کند.

کودکان و نوجوانانی که شاید اگر او در مسیر زندگی آنان قرار نمی‌گرفت، هرگز به سمت درس و تحصیل و رشد فکری و علمی دست نمی‌یافتند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او حالا با مجموعه آموزش‌های آنلاین و مبتکرانه، به یکی از پر مخاطب‌ترین معلمان آنلاین هرمزگان نیز تبدیل شده و روش‌های آموزشی خلاقانه‌اش، فرزندان بسیاری از هرمزگان را به شور و شوق تحصیل کشانیده است.

 

 

خبرنگار فارس در بندرعباس به گفت‌وگویی با این بانوی هرمزگانی پرداخته که برگزیده‌ای از آن از نظرتان می‌گذرد.

** ابتدا در رشته‌ی مهندسی فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) تحصیل کردم و از آنجایی که به تدریس علاقه شدیدی داشتم با پیشنهاد یکی از دوستان، در مقطع کارشناسی آموزش ابتدایی شروع به تحصیل کردم تا بتوانم به‌صورت تخصصی با نحوه تدریس آشنا و با مطالعه دروس روانشناسی، ارتباط راحت تری با دنیای کودکان برقرار کنم.

 

** به مدت یک سال در یکی از مدارس غیرانتفاعی بندرعباس به‌عنوان کارآموز فعالیت کردم و از سال بعد تدریسم به‌صورت حرفه ای آغاز شد.

در کنار کلاس درس در مدرسه، در موسسات غیردولتی بندرعباس نیز کلاسهای خصوصی برگزار کردم و در این حین دانش آموزانی را میدیدم که توانایی مالی برای گرفتن کلاس‌های خصوصی با هزینه را ندارند. 

** در بهار سال ۱۳۹۷ یک موسسه مردم نهاد با هدف حمایت از زنان بد سرپرست و حمایت تحصیلی از فرزندان این جامعه، با نام موسسه بانوی آفتاب تاسیس کردم و مدتی بعد شروع به کار این موسسه، با همکاری موسسات دیگر در سطح بندرعباس آموزش‌های حضوری برای بچه های بی بضاعت را شروع کردم. 

علیرغم تمام سختی های پیش‌رو از جمله پوشش محله های نیازمند در شهر، با تلاش فراوان موفق به پوشش قسمتی از محله‌ی کمربندی شدم. سال ها پیش من هم یکی از همان دانش آموزان این محله بودم که اکنون توانسته بود کمی از دنیای سخت فاصله بگیرد و ایده کمک به هم محله ای هایش را در سر بپروراند؛ مشکلات را درک می کردم و دنیای این بچه ها دقیقا شبیه به دنیای خودم بود. دانش آموز کلاس چهارمی که نمی تواند اسم خود را بنویسد، بچه ۱۴-۱۵ ساله که از دوم دبستان بخاطر نبود شرایط مناسب ترک تحصیل کرده...

بچه ای از دل کمربندی، از محله من... از جنس من... بله من هم میان همین ها بودم در نسلی عقب تر... سه دهه اختلاف نسل داشتیم..

اما انگار با آنها می‌زیستم. مگر رسالتم همین بچه‌ها نبودند؟

** بعد از دیدن مشکلات مردم این محله و شنیدن درد دل زن‌های این منطقه، شبهایی بود که از شدت حال بد تا صبح فکر میکردم که چه کاری می توانم انجام دهم؟ انگار خود را موظف به انجام کاری می‌دیدم؛ یک کاری که فقط من باید آن را انجام دهم.

سخت بود اما می شد قسمتی از کار را در دست گرفت. هر چه جلوتر می رفتم به تعداد مشکلات افزوده می‌شد، در ابتدا موبایل و دوربین مناسب برای فیلمبرداری نداشتم و کمبود فضای آموزشی مناسب برای تولید محتوا، اتلاف زمان و انرژی زیاد و مشکلاتی از این قبیل کار را سخت می‌کرد، اما به لطف خدا و حمایت دوستانی مرا همراهی‌ می‌کردند به من این انگیزه را می‌داد که فعالیت ها را متوقف نکنم، زیرا هدف و آرزوی من آموزش به تمام کودکان سرزمینم بود.

 ** در سال ۱۳۹۸ حضور ویروس کرونا برگزاری حضور فیزیکی و اجرایی کردن کلاس هارا تحت تاثیر قرار داد.

ایده‌ای به ذهن‌ام رسید؛ با دنیای مجازی به‌ واسطه‌ی رشته‌ام بی‌ارتباط نبودم، همچنین در هر خانه یک موبایل وجود داشت و این ایده که بچه های کل استان خودم و حتی ایران را با آموزش های مجازی پوشش دهم، بر ذهنم نقش بست. 

** صفر تا صد تولید محتوا اعم از فیلمبرداری، ویرایش و رسیدگی به پیج را به تنهایی انجام می دادم اما خانواده و دوستان همیشه من را حمایت کرده اند.

رفته رفته آموزش‌ها را گسترده‌تر کرده و در صفحه اینستاگرام قرار دادم تا دانش آموزان و معلمان بیشتری از آنها استفاده کنند.

 

 

مدتی بعد تعدادی از دوستان به کمک موسسه بانوی آفتاب آمدند و توانستیم به چندین دانش آموز قشمی بصورت رایگان آموزش دهیم. هرچند تعداد زیادی نبود اما در کنار آموزش حضوری، پیج آموزشی فعالیت خود را متوقف نکرد.

** با وجود اینکه در سال تحصیلی گذشته مدیر دبیرستان دخترانه در شهر قشم بودم انجام کارها خیلی سخت بود، اما هدف بزرگتری داشتم که رسیدگی به آن برای من واجب بود آن هم حمایت از کودکان بی بضاعت و عقب مانده از تحصیل بود که آن را رها نمی کنم و از همه کسانی که من را همراهی و حمایت سپاسگزارم. 

و یک خواسته: بنده از مسئولین منطقه آزاد و اداره آموزش و پرورش قشم تقاضا می‌کنم جهت بهتر و با کیفیت‌تر شدن این کارِ جهادیِ آموزشی، همکاری بیشتری داشته باشند و در صورت امکان فضای آموزشی مناسب برای تولید محتوا، دوربین فیلمبرداری، اینترنت، لپ تاپ، پرده سبز، میکروفن، تخته وایت برد دیجیتال در اختیار ما قرار دهند تا بتوانیم آموزش‌های متنوع تری را در اختیار دانش آموزان بیشتری قرار داده و آنها را با دنیای تحصیل آشتی دهم.

گزارش: هستی دهقانی - عماد یگانه دوست

پایان پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: معلم جهادی بندرعباس قشم هرمزگان تدریس مجازی رایگان جهاد آموزشی تولید محتوا دغدغه مند دانش آموزان آموزش ها بچه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۲۰۷۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معلم عشایری که پدرانه مشق علم و ادب می‌کند

ایسنا/گیلان مدیرآموزگار مدرسه عشایری قتئم قلعه چال ریک گفت: دانش‌آموزان عشایری بعد از اینکه پایه ششم را تمام می‌کنند به مدارس شبانه روزی در نواحی شهری می‌روند که این رفت و آمدها برای این دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان سخت است، ای کاش می‌شد در ییلاقات همجوار یک مدرسه شبانه روزی دخترانه احداث کنند.

زندگی عشایری که سراسر با تلاش، زحمت و سختی فراوان در پستی و بلندی‌های کوه و دشت و طبیعت عجین شده لذت‌های خاص خود را دارد، اگر با عشایر همزیست شده باشی نمک‌گیر خوان پربرکت و صفای دل گرم‌شان می‌شوی تا حدی که حتی از عافیت و رفاه کار و زندگی در شهر می‌گذری.

عاطف باستانی‌فر مدیرآموزگاری که ۱۷ سال است با خواست و علاقه قلبی خود درس علم، ادب، مهر و زندگی را برای کودکان و دانش‌آموزان مناطق ییلاقی و عشایری در تالش مشق می‌کند و امسال به عنوان مدیرآموزگار نمونه شهرستان تالش برگزیده شده است.

وی هر روز مسیر طولانی ۳۵ کیلومتری را با ماشین شخصی و پس از آن مسیری را هم با پای پیاده طی می‌کند و به عبارتی خود می‌سوزد تا نور سوادآموزی در دل کودکان مستعد فراگیری دانش در ییلاقات عشایرنشین تالش قوت بگیرد و خاموش نشود.

باستانی‌فر دوره تحصیلی خود را تا سوم راهنمایی در حوزه شهری سپری می‌کند و پس از آن به دلیل مشکلات زندگی و برای کمک به خانواده ترک تحصیل می‌کند تا اینکه به خدمت سربازی می‌رود و بعد از اتمام خدمت، بنابر شرایط سنی در مدرسه شبانه ادامه تحصیل می‌دهد و دیپلم، فوق دیپلم حسابداری و لیسانس تربیت بدنی را دریافت می‌کند.

وقتی که با وی تماس می‌گیرم تا به مناسبت روز معلم صحبت کنم ضمن استقبال فرصتی می‌خواهد تا به نقطه‌ای برسد که آنتن‌دهی سهل‌تر باشد، اینگونه آغاز می‌کند: در قالب طرح مهرآفرین توفیق خدمت در آموزش و پرورش را پیدا کردم، ۱۷ سال و ۷ ماه سابقه آموزشی دارم، قبل از آن ۵ سال هم به عنوان امور دفتری و معاون در مدارس مناطق محروم بودم.

وی افزود: در حال حاضر مدیرآموزگار عشایری شهرستان تالش هستم از سال ۱۳۹۰ وارد حرفه آموزشی شدم، اولین منطقه خدمتم منطقه عشایری بره پشت بود که سه سال آموزگار چندپایه بودم، سپس به دهنه سراگاه منتقل شدم و ۶ سال هم آنجا خدمت کردم.

باستانی‌فر ادامه داد: از سال ۱۴۰۰ به ییلاق قائم قلعه چال ریک منتقل شدم که در حال حاضر در این مدرسه مدیرآموزگار هستم و الان ۵ پایه اول، دوم، سوم، چهارم و ششم را در این مدرسه تدریس می‌کنم، ۷ دانش‌آموز دارم که دو دانش‌آموز دختر پایه اول و یک دانش‌آموز دختر پایه ششم و بقیه آنها پسر هستند، چند نفر آنها از روستاهای همجوار ایربو و لِر و قلعه چال می‌آیند.

این معلم عشایری ادامه می‌دهد: دو فرزند به نام‌های امیرحسین که لیسانس برق دارد و امیرعلی امسال دیپلم گرفته و کنکور شرکت می‌کند،دارم . همسرم هم بازنشسته آموزش و پرورش است و لیسانس آی تی دارد و بر حسب علاقه به فضای آموزشی در حال حاضر مدرسه غیر دولتی دارد.

وی در خصوص مسیر رفت و آمد به مدرسه می‌گوید: هر روز از تالش ۳۵ کیلومتر را تا ییلاق قائم قلعه چال ریک طی می‌کنم و مجدد این مسیر را برمی‌گردم، البته تا یک مسیری با ماشین می‌روم و در نزدیکی پل ماشین را پارک می‌کنم و مجدد مسیر ۳۰ دقیقه‌ای را پیاده می‌روم تا به مدرسه برسم. حتی یکی از دانش‌آموزانم را که از روستاهای همجوار به مدرسه می‌آید تا یک مسیری موقع آمدن و برگشتن همراه خودم می‌آورم و می‌برم.

باستانی‌فر در خصوص تجربه آموزش چند پایه در یک کلاس گفت: به ترتیب پایه مباحث درس و تمرین و پرسش را از پایه اول آغاز می‌کنم، زنگ‌های تفریح فرصت‌های یک ربع برای استراحت دارند، چند پایه به نوعی تکرار و تمرین برای پایه‌های دیگر هم محسوب می‌شود.

این مدیرآموزگار مدرسه عشایری بااشاره به اینکه مدرسه تک کلاسه نوساز است که از سال ۱۳۹۸به همت خیرین مدرسه‌ساز احداث شده و در اختیار دانش آموزان عشایری قرار گرفته است، گفت: وسایل ورزشی و آموزشی، پروژکتور و لپ تاپ داریم و از نظر امکانات آموزشی تفاوتی با مدارس شهری ندارد، اما معتقدم آن فضا وامکانات آموزشی و بهداشتی که در شهر است باید در عشایری چند برابر شود.

وی در خصوص تفاوت آموزش در مناطق عشایری با سایر مناطق می‌گوید: بارزترین تفاوت تدریس در دوره کرونا مشهود بود در مناطق شهری به دلیل سهولت دسترسی به برق، اینترنت و سایر امکانات آموزشی آموزش‌های مجازی به سهولت پیگیری می‌شد اما برای مناطق ییلاقی چون به دلیل شدت وزش باد در این مناطق اغلب اوقات قطعی برق داشتند و آنتن‌دهی به دلیل پوشش منطقه مطلوب نبود، حضوری آموزش‌ها دنبال می‌شد.

وی پدارنه از شوق دانش‌آموزانش می‌گوید: دانش‌آموزان عشایری به شدت سختکوش هستند و با وجود اینکه کمک‌کار خانواده در امور دامداری و کشاورزی می‌باشند اما به نحو احسنت تکالیف و مشق‌ها را انجام می‌دهند.

این معلم عشایری در پاسخ به این سوال که چرا با وجود سختی‌های مسیر مصمم هستید که در مناطق عشایری تدریس کنید؟ گفت: من علاقه خاصی به عشایر دارم زیرا عشایر مردمان با صفا، صادق و پر تلاشی هستند، علاوه براین حضور در طبیعت علت دیگری است که باعث شده به عنوان آموزگار در مناطق عشایری خدمت کنم.

باستانی‌فر ادامه تحصیل دانش‌آموزان عشایر را مهم‌ترین دغدغه‌اش عنوان می‌کند و ادامه می‌دهد: دانش‌آموزان عشایری بعد از اینکه پایه ششم را تمام می‌کنند به مدارس شبانه روزی در نواحی شهری می‌روند که این رفت و آمدها برای این دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان سخت است، ایکاش می‌شد در ییلاقات همجوار یک مدرسه شبانه روزی دخترانه احداث کنند زیرا بیشتر دانش آموزان عشایری دختر به دلیل مسافت مدرسه شبانه روزی بعد از اتمام پایه ششم ترک تحصیل می‌کنند.

این معلم که خود کوهنورد است و سابقه صعود به سبلان و دماوند هم دارد، در خصوص فعالیت‌های پرورشی دانش‌آموزان عشایر گفت: برای بچه‌های اردو برگزار می‌کنم که حتی خواهر و برادر کوچکترشان هم همراه خود می‌آورند، این اردو را در مسافتی نزدیک روستا و خارج از محیط مدرسه برگزار می‌کنیم و از نزدیک با داروهای گیاهی بومی منطقه و خواص‌شان آشنا می‌شوند.

وی با بیان اینکه معلم عشایر به نوعی عضو خانواده دانش‌آموزان است و همانطور که دلسوزانه درس می‌دهد و به دانش‌آموزانش کمک می‌کند با اولیای دانش‌آموزان هم ارتباط و تعامل صمیمانه دارد، تصریح کرد: گاهی اوقات که دانش‌آموز یا عضوی از خانواده‌شان بیمار می‌شود همراه خودم می‌آورم درمانگاه یا اگر به دارو نیاز داشته باشند از شهر تهیه می‌کنم برای‌شان می‌برم. حتی زمانی که فصل سرما و برف بود، کپسول خالی گاز را از روستا می‌آورم و شارژ می‌کنم و مجدد برایشان می‌برم، منظورم این است که در مناطق عشایری فقط معلم نیستیم به نوعی مثل عضوی از خانواده به اهالی در حد توان کمک می‌کنیم.

این معلم مدرسه عشایری قائم قلعه چال ادامه داد: حتی پیش آمده که در زمان برگشت بارش برف به حدی بوده که مجبور شدم ماشین را روستای ایربو بگذارم و یکی از اهالی که نیسان داشته، چادر ماشین‌ش را روی ماشین من کشیده و سه روز در منزل اهالی ماندم.

وی با اشاره به خاطرات تلخ و شیرین تدریس در مناطق عشایری گفت: سال ۱۳۹۹ وقتی در سراگاه مشغول خدمت بودم باید از ۷ پل چوبی گذر می‌شدیم تا به مدرسه برسیم، شدت بارش و وقوع سیل به حدی بود که پل‌ها را برد، آن روز من به همراه محمدعلی نیکخو که مدیرآموزگار بود و اکنون بازنشست شده، دانش‌آموزان را به صورت دست به دست و یکی به یکی از رودخانه عبور دادیم.

باستانی‌فر از آرزویش برای دانش‌آموزان عشایر می‌گوید: دانش‌آموزان عشایر فرشته‌های مظلومی هستند که شوق فراگیری آموزش دارند، باید خیلی بیشتر مورد توجه قرار گیرند. آرزو می‌کنم هیچ دانش‌آموز عشایری ترک تحصیل نکند. دانش‌آموز دختری داشتم که بنابر اجبار خانواده می‌خواست ترک تحصیل کند که بعد از کلی صحبت با پدرش توانستیم وی را راضی کنیم تا اجازه بدهد دخترش در مدرسه شبانه روزی ثبت‌نام کند و ادامه تحصیل دهد، الان همان دختر فارغ التحصیل شده و معلم است و هر وقت من را می‌بیند کلی تشکر می‌کند که شما نگذاشتید من ترک تحصیل کنم.

وی در پاسخ به این سوال که تاحالا هدیه روز معلم چی گرفتید، گفت: دانش‌آموزان خوب عشایری حاصل دسترنج‌شان که محصولات کشاورزی و دامی نظیر ماست و پنیر و تخم مرغ و شیر است، می‌آورند که باارزشترین هدیه است، من هم هفته‌ای یک روز همسرم غذا درست می‌کند برایشان ‌می‌برم یا به عنوان تغذیه زنگ تفریح برایشان میوه می‌برم.

باستانی‌فر در پایان از خبرگزاری ایسنا که به یاد معلمان عشایری و ییلاقی بود، تشکر و قدردانی کرد.

انتهای پیام